Model SEIR zakłada istnienie czterech grup w populacji:
S: grupa osób, która jest narażona na zakażenie;
E: grupa osób, która uległa zakażeniu, ale nie zaraża. W sytuacji modelowej osoba należy do tej grupy do momentu, w którym nie jest w stanie jeszcze zarażać innych osób;
I: grupa osób, które zarażają inne osoby w populacji;
R: grupa osób, które przestały zarażać, np. w wyniku izolacji czy wyzdrowienia. Ponadto, na podstawie liczebności grupy R estymujemy liczbę wyzdrowień i śmierci w populacji.
Parametry modelu
Model opiera się o kluczowe trzy parametry:
β: jest to częstość, z jaką następuje zarażenie osoby podatnej. Parametr ten wiąże dwa czynniki: prawdopodobieństwo zarażenia przy bezpośrednim kontakcie z zakażonym oraz średnią liczbę kontaktów podatnego w jednostce czasu;
σ-1: średni czas, po którym następuje przejście z grupy E do I. Parametr jest interpretowany, jako czas związany z okresem inkubacji wirusa;
γ-1: średni czas, po którym następuje przejście z grupy I do R. Jest to średni czas trwania zaraźliwości, tj. czas potrzebny na wyzdrowienie osoby, lub przeniesienie jej do izolacji w momencie zdiagnozowania choroby.
Rysunek 1. Schematyczne przedstawienie modelu SEIR. Schemat przedstawia znaczenie poszczególnych stanów względem opisu klinicznego zakażonego oraz wskazuje jakie dane mogą być użyte do kalibracji modelu, jak również wyprowadzania predykcji.